Vol 45 Nr 2 (2018): Verlangen naar stilte

Laten we duidelijk zijn: niet iedereen verlangt naar stilte en er is nog geen intrinsiek goed mee gediend. Maar omdat het tegendeel, ‘de onrust’, zich onontkoombaar aan ons op lijkt te dringen, is een belangrijke vraag of en hoe stilte niet alleen als schuilplek maar ook als grondhouding een plek in ons leven verdient. ‘Verdiende rust’ lijkt in ons calvinistische land voorbehouden aan pensionado’s, die echter met zo’n aanbeveling zelf steeds minder uit de voeten kunnen. Kunnen we rust dus ook beleven zonder dat het resultaat van een prestatie is? Is er een balans waarin stilte en ‘onstilte’ elkaar in evenwicht houden? 
Voor de redactie van Handelingen is dat niet slechts een contemplatieve maar ook een professionele vraag. Hoe stilte toe te laten in de drukke praktijken van onderwijs, zorg en kerk? Valt stilte in de onrust van de beroepsomgeving te realiseren, te bevorderen, te ontwikkelen?